Al een echte Beijinger

Het is alweer bijna een maand sinds mijn laatste verhaal, dus hier maar weer even een update.

Zo onderhand begin ik al een echte Beijinger te worden. Ik weet me hier zonder problemen door gigantische menigtes van Chinezen (en door het extreme verkeer) te bewegen, weet al goed mijn weg te vinden in de stad, kan al aardig wat simpele gesprekjes in het Chinees en ik ben zelfs begonnen met THEE drinken!

De eerste week sinds mijn laatste verhaal heb ik natuurlijk erg hard aan mijn stage gewerkt. We zijn begonnen met het maken van de nanowires die ik nodig heb voor mijn experiment. Ondanks dat het substraat nog niet op de juiste manier bewerkt was wilden we toch maar is proberen of dit lukte (en helaas lukte het niet…). We zijn hier op vrijdagavond mee begonnen omdat dat de collega waar ik veel mee samenwerk, Lixian, beter uitkwam. Achteraf bleek dat dit niet iets is dat je in één avond afmaakt, je hebt er twee dagen achter elkaar voor nodig. Dus zelfs de zaterdag moest ik weer aan de bak. Gelukkig bleek dit niet een eenzaam werkje. Het is hier hartstikke normaal dat de PhD’s gewoon op zaterdag doorwerken en er waren dus nog aardig wat studenten aanwezig.

De volgende dag heb ik gelukkig toch nog wat weekend gehad. Samen met Lixian ben ik naar het zomerpaleis geweest. Het zomerpaleis bestaat uit een echt gigantisch park dat aan de ene kant tegen de bergen ten noorden van Beijing aan ligt, en aan de andere kant aan het Kunming meer ligt. In dit park staat natuurlijk het echte paleis. Een gigantisch complex dat vol staat met tempels en typische Chinese gebouwen. Als echte toerist heb ik me hier helemaal uitgeleefd met mijn camera, het resultaat staat op Facebook. Toen we weer weggingen bij het zomerpaleis moest Lixian trouwens door naar de universiteit om wat dingen af te maken, wat betekend dat hij echt elke dag gewoon gewerkt heeft!

Na nog meer werk en nog meer sightseeing begon 1 oktober de ‘National day’. De 65e verjaardag van de Chinese republiek. Dit betekende ook dat het tijd is voor de Golden Week. Een volle week vakantie waarin ik weer van alles heb kunnen doen. Verder waren door heel Beijing allerlei versieringen aangebracht. Op het tian’anmen plein stond een groot nepbloemen kunstwerk en het plein was samen met de verboden stad op allerlei mooie manieren versiert en verlicht. Tijdens de National day gaan veel Chinezen vanuit het hele land op vakantie, en natuurlijk is Beijing een geliefde locatie voor deze vakantie. Dit betekende dus erg veel binnenlandse toeristen. Dit zorgde voor een aantal erg grappige situaties. De Beijingers zijn wel gewend om zo af en toe is een Europeaan tegen te komen en vinden dit dan vaak ook niet zo bijzonder. Dit was wel anders voor de toeristen. Het is me erg vaak gebeurd dat mensen met een fotocamera op mij af komen. Wanneer ik denk dat ze willen dat ik een foto en de camera pak blijkt dat niet bedoeling te zijn. Ze gaan ineens allemaal om je heen staan om een foto met je te maken. Wanneer dit één keer gebeurt en andere mensen dit zien duurt het niet lang voordat de tweede, derde en vierde groep Chinezen op je af komen om een foto te maken.

In de tussentijd heb ik natuurlijk nog veel meer plekken in Beijing gezien, waaronder het 798 kunstdistrict. Nou heb ik echt helemaal niets met kunst, maar een gratis tripje naar een kunstdistrict dat hier wel erg bekend is kon ik natuurlijk niet overslaan. Het was een erg rare plek. Het district is een verlaten fabrieksterrein waar allerlei exposities over verspreid waren. De kunst die hier staat kan echt alles zijn van beeldhouwwerken tot schilderijen, het enige wat het allemaal gemeen heeft is dat het erg alternatief is en in veel gevallen wel zo ongepast dat je het in Nederland niet zou kunnen laten zien. Natuurlijk was dit wel heel erg leuk. Daar kwam nog bij dat er erg veel jongeren rondliepen, wat natuurlijk wel een leuke variatie is op de meeste mensen die je tegenkomt in de tempeltjes en grote toeristentrekkers in de rest van Beijing.

Dit weekend heb ik een diner bij één van mijn begeleiders thuis. En vanaf 15 oktober is mijn kamer aan andere mensen verhuurd en verhuis ik naar een ander gebouw. Best leuk, want het schijnt dat in dit gebouw wat meer studenten zitten en het dichterbij de campus ligt.

Nog even een paar dingetjes over mijn stage. Voor de mensen die willen weten wat ik hier nou allemaal uitvoer.
Mijn project draait om een speciaal soort materiaal, een topologische isolator. Een topologische isolator is een materiaal dat in zijn binnenste geen elektrische stroom geleid, maar aan de randen juist wel. Deze elektrische stroom aan de randen heeft de bijzondere eigenschap dat de spin van de elektronen omhoog staat voor elektronen die de ene kant op bewegen, maar juist omlaag voor elektronen die de andere kant op bewegen. Van deze topologische isolator heb ik de afgelopen tijd mijn nanowires gemaakt.
Aan deze nanodraad maak ik twee elektrodes van een supergeleidend materiaal vast, op een kleine afstand van elkaar. Materiaal dat erg dichtbij zo’n supergeleider is wordt zelf ook supergeleidend, dit effect heet het proximity effect. Door dit proximity effect wordt een stukje van mijn nanodraad dus ook supergeleidend.
Wanneer ik dit gedaan heb koel ik het apparaatje af naar 2 kelvin (ongeveer -271 graden celsius) en dan zet ik een magnetisch veld langs de draad. De verwachting is dat als ik dit magnetisch veld varieer de elektrische weerstand van mijn nanodraad op een neer schommelt met een toename van het magnetische veld. Hiervoor kan ik magnetische velden gebruiken van +/- 14 Tesla, wat een erg sterk magnetisch veld is.
De verwachting is dat in dit systeem een speciaal soort deeltje te vinden die hopelijk het gedrag van mijn systeem veranderd. Dit moet ik dus zien te meten.

Al met al is er dus erg veel theorie in dit project, maar kan ik ook veel in het lab bezig met mijn metingen en met het maken van mijn apparaat. Een erg leuk project dus!

Zài jiàn!
André