De eerste dagen

Nín hǎo!

Afgelopen maandag was het dan zover.Ik was na heel wat uurtjes vliegen, een aantal uur in Moskou en helaas maar 2 à 3 uur slaap eindelijk geland in Peking! De reis naar Moskou was, mede door een ongezellige Rus naast me, niet zo heel bijzonder, ookal heb ik natuurlijk wel heel veel buiten kunnen zien. De reis naar Peking was ondanks de lange tijd die het duurde erg geslaagd. Iedereen had zijn eigen entertainment systeem met een flinke selectie aan films en muziek en ik had deze keer gelukkig een gezellige Chinese buurvrouw.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld ben ik meteen doorgereisd naar mijn appartement. Het appartement bleek helaas wat moeilijker te vinden dan het kaartje deed vermoeden, dus heb ik de locals om wat hulp gevraagd. Maar helaas, als je hier 'do you speak English' tegen een willekeurig persoon zegt wordt je toch echt stomverbaasd aangestaard en weet niemand waar je het over hebt. Gelukkig trok ik hiermee wel de aandacht van een moeder met een Chinees meisje van hooguit 12 die wat Engels geleerd had op school. Met een beetje moeite wisten zei me te helpen en kwam ik uiteindelijk toch bij mijn appartementencomplex aan. Mijn eerste (en zeker niet de laatste) keer dat ik hier een flinke taalbarriere tegenkwam dus.

Toen ik op mijn kamer was werd ik hartelijk ontvangen door de engineer van de vakgroep waar ik stage loop, Fang Lin. Zij heeft mee tour door het appartementencomplex gegeven en mij geholpen met krijgen van een foodcard en een Chinese simkaart. Verder wees ze mij erop dat het midherfst-festival op die dag was. Op deze dag eten de chinezen mooncakes en gaan ze 's avonds samen met familie of vrienden eten. In de geest van dit festival heb ik dus ook een mooncake gekregen en ben ik uitgenodigd om 's avonds wat te met haar en wat vrienden te gaan eten. Na het eten en wat uitpakken was ik toch echt kapot en ben ik maar gaan slapen.

De volgende dag ben ik samen met Fang met de bus naar de universiteit gegaan. Reizen met de bus is hier echt een hele ervaring. Het Chinese verkeer is een absoluut circus. Het is echt ongelofelijk druk en de auto's slingeren door de straten, en de vele fietsers en brommers slingeren hier overheen. Als je gas geeft, remt, een bocht maakt of iemand inhaalt word hier altijd flink bij getoeterd en als je als voetganger over wil steken wanneer je groen licht hebt rijden de auto's meestal, natuurlijk al toeterend, rakelings langs je heen. Toch ben ik zonder kleerscheuren aangekomen op de universiteit.
Op de universiteit bleek dat ik samen met Fang en een buitenlandse promovendus, Geoffrey, op een kantoor zit. Ik ben hier voorgesteld aan een van de studenten en zij heeft me de labs van de vakgroep laten zien. Hierna heb ik één van mijn begeleiders, professor Liao, ontmoet en heb ik een wat specifiekere uitleg van mijn stageopdracht gekregen.

Woensdag heb ik mijn andere begeleider, professor Yu, ontmoet. En heb ik fanatiek als ik ben verder hard gewerkt aan mijn opdracht. Professor Yu heeft mij ook uitgenodigd voor een lezing de volgende dag. Helaas was hij blijkbaar even vergeet dat ik mezelf in het Chinees voor kan stellen en tot 99 kan tellen en het daar toch echt wel ophoud. Gelukkig heb ik vlak voor de lezing nog één van de studenten ontmoet die opvallend goed Engels kan. Hij wist me de meeste belangrijke punten wel te vertellen en de slides waren gelukkig in het Engels. Hierna heb ik samen met 2 andere studenten een tour langs wat andere laboratoria gekregen.
Donderdag was ook nog is mijn eerste dag met heuse smog! Het was meteen 's ochtends al duidelijk toen de torens die ik normaal vanuit mijn kamer kan zien ineens verdwenen waren. Verder bleek gedurende de dag ook wel dat het aantal mensen met mondkapjes behoorlijk was toegenomen.

Vrijdagavond ben ik naar Wangfujing gegaan. Een echte toeristische hotspot, maar zeker een aanrader. In Wangfujing is elke avond van half 7 tot 10 de nachtmarkt te vinden. Er staan erg veel kraampjes en vanuit bijna alle kraampjes worden snacks verkocht. Hier blijkt dat nagenoeg alles hier een snack genoemd word, aangezien ik dingen ben tegengekomen als de tentakels van kleine octopusjes in een salade, zeesterren op een stokje en als ware hoogtepunt schorpioenen op een stokje. Ik had het idee dat alles erg duur was en ben daarom niet aan de schorpioenen op een stokje begonnen. Toen ik later in de metro is even na ben gaan denken bleken de schorpioenen voor Nederlandse maatstaven qua prijs nog best mee te vallen, en het is natuurlijk iets dat je echt een keer moet proberen. Dus ik ga zeker nog een keer terug!
Een nadeel van Wangfujing was wel dat er erg vaak studenten langskomen die aanbieden om wat met je te gaan drinken. Gelukkig was ik niet helemaal onvoorbereid en had ik hierover gelezen op het internet. Het blijkt dat ze je meelokken naar een theehuis en wanneer je je thee gehad hebt eisen dat je er 300 yuan (ongeveer 40 euro) voor betaald. Bij de zevende student die me aansprak vroeg ik haar maar eerst of ze wat wou drinken wat als resultaat had dat ze me er rude vond en niet al te aardige dingen naar me schreeuwde. Nadat ze een paar duwtjes van de politie kreeg ben ik maar snel weggelopen. Misschien was het allemaal niet zo verstandig, maar ik heb er (achteraf) wel erg om kunnen lachen.

Vandaag (Zaterdag) ben ik naar de volgende touristische hotspot geweest: tian'anmen, het plein van de hemelse vrede. Aangezien ik behoorlijk heb uitgeslapen en pas tegen één uur hier aan kwam zetten was het mausoleum van Mao helaas al gesloten. Gelukkig kwam ik op het perron van de subway wel twee Chinese studentes tegen die me graag de rest van het plein wilden laten zien en me ook hebben aangeraden om naar het national museum te gaan. Ik heb me hier in iets meer dan 2 uur door alle dynastieen van China heen geworsteld, wat wel erg interessant was. Aangezien er nog heel erg veel meer in het museum te zien was en ik nog graag naar het Maosoleum (haha) wil kom ik hier ook zeker nog terug.

Al met al heb ik het dus erg leuk. Ik heb hier genoeg beleefd en denk dat ik nog heel veel meer ga zien.

Maandag is mijn eerste group meeting van de vakgroep. Professor Liao heeft gevraagd of ik hier een presentatie wil geven over wat ik tot nu toe heb gedaan op de UT. Aangezien de master in China bestaat uit een groot project van 3 jaar waar een publicatie uit moet komen zal het misschien niet zo spectaculair zijn als de meeste studenten hier hopen, maar ik denk dat ik mijn bacheloropdracht ook heel interessant kan maken voor ze. Helaas betekend dit wel dat ik mijn eerste zondag in Beijing voor een deel aan de presentatie bezig moet. Maar aangezien ik nog een aantal dingen moet kopen voor mijn kamer ga ik ook nog een tripje maken naar Zhongguancun, een groot warenhuis hier in de buurt.

Het internet is helaas erg slecht hier. Natuurlijk zijn Facebook en Google geblokkeerd. Ik kan hier alleen maar bij door de VPN verbinding van universiteit Twente te gebruiken, maar ik kan hier vaak niet op connecten en in mijn appartement is hij vaak binnen 2 minuten alweer gedisconnect. Ik kan dus niet beloven dat ik vaak kijk op facebook/mail/whatsapp en het maakt het ook wat moeilijker om mijn blog bij te houden. Als ik hier iets op zet zal ik wel proberen om het (met wat moeite) ook op Facebook te zetten.

Zài jiàn!
André